معماری نرم افزار، سیستم یک سازمان یا ساختار سیستم آن را به تصویر می‌کشد و نحوه رفتار آن را توضیح می‌دهد. سیستم، مجموعه‌ای از مولفه‌ها را نشان می‌دهد که عملکرد یا مجموعه‌ای از عملکردهای خاص را انجام می‌دهند. به عبارت دیگر، Software Architecture ، پایه محکمی را فراهم می‌کند که بر اساس آن می‌توان ساختن نرم ‌افزار را آغاز کرد. تصمیماتی که برای ساخت نرم افزار گرفته می‌شود، بر کیفیت، عملکرد و موفقیت کلی سیستم تاثیر می‌گذارد. در نظر نگرفتن مشکلات رایج و عواقب طولانی مدت آن، سیستم شما را در معرض خطر قرار خواهد داد.

چندین الگو و اصول معماری وجود دارد که معمولا در سیستم‌های مدرن استفاده می‌شود که اغلب به عنوان سبک‌ معماری شناخته می‌شوند. گفتنی است معماری یک سیستم نرم افزاری به یک سبک معماری واحد محدود نمی‌شود. پس از جمع ‌آوری نیازهای تجاری، تیم توسعه‌ دهنده، کار بر روی مشخصات مورد نیاز نرم‌ افزار (SRS) را شروع می‌کند. به همین ترتیب، این فرآیند مراحل مختلفی مانند: آزمایش، راه اندازی، تعمیر و نگهداری و غیره را طی می‌کند. توسعه نرم ‌افزار در چندین مرحله انجام می‌شود که تمامی آن‌ها تحت چرخه عمر توسعه نرم افزار (SDLC) قرار می‌گیرند.

کلمه SOLID یک اصل از این مفهوم را تعریف می‌کند. این اصل برای جلوگیری از اشتباهات استراتژیک تولید محصول دنبال می‌شود. طراحی نرم افزار باید به اصل SOLID پایبند باشد تا از هر گونه شکست جلوگیری شود.

مزایا:

  • یک پایه محکم برای پروژه نرم افزاری فراهم می‌کند.
  • به افزایش عملکرد کمک می‌کند.
  • هزینه ارتقا و توسعه را کاهش می‌دهد.

معایب:

  • گاهی اوقات دریافت ابزارهای خوب و استاندارد برای معماری مشکل ساز می‌شود.
  • پیش بینی اولیه موفقیت پروژه بر اساس معماری همیشه امکان پذیر نیست.
  • از قسمت بالا مشخص است که ساخت نرم افزار چقدر برای توسعه یک برنامه نرم افزاری اهمیت دارد. بنابراین، یک معماری خوب نیز وظیفه ارائه یک محصول نرم افزاری با کیفیت را بر عهده دارد.

  • مسئولیت واحد: (Single Responsibility) هر سرویس باید یک هدف واحد داشته باشد.
  • اصل باز-بسته: (Open-Closed Principle) ماژول‌های نرم افزار باید مستقل و قابل گسترش باشند.
  • اصل جایگزینی لیسکوف: (Liskov Substitution Principle) خدمات مستقل باید بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و جایگزین یکدیگر شوند.
  • اصل جداسازی رابط: (Interface Segregation Principle) نرم افزار باید به چندین زیرمجموعه تقسیم شود و هیچگونه افزونگی وجود نداشته باشد.
  • اصل وارونگی وابستگی: (Dependency Inversion Principle) ماژول‌های سطوح بالاتر نباید به ماژول‌های سطح پایین وابسته باشند و تغییرات در سطح بالاتر بر سطح پایین‌تر تاثیر نگذارند.