ارگونومی يا همان مهندسی فاكتورهای انسانی، علمی تركيبی است كه سعی دارد ابزارها، دستگاه ها، محيط كار و مشاغل را با توجه به توانايی های جسمی – فكری و محدوديت ها و علائق انسانها، طراحی نمايد. اين علم با هدف افزايش بهره وری، با عنايت بر سلامتی، ايمنی و رفاه انسان در محيط، شكل گرفته است. همچنين اين علم در تلاش است بجای متناسب سازی انسان با محيط، محيط را با انسان متناسب سازد. در اين راستا، سازمان بين المللی كار ، واژه ارگونومی را به معنای متناسب كردن كار و شغل برای انسان تعريف كرده است. اين علم برای طراحی و ساخت ابزار و سيستم های توليدی از ساده تا پيچيده و بغرنج، حل مشكلات مربوط به تكنولوژی نوين، و حتی ابزار و وسائل زندگی روزمره، كاربرد دارد. امروزه، از طراحی يک ابزار ساده نظير انبردستی ساده ( از نظر نوع جنس، مصالح بكار رفته، اندازه دسته، نوع و تركيب پلاستيكی دسته آن و … ) و يا يک خودكار ( از نظر قطر، اندازه، رنگ و … ) گرفته تا طراحی يک سيستم توليدی كامل، از ارگونومی استفاده می شود. عمدتا زمينه هايی كه ارگونومی در آنها مطالعه و اقدام ميكند، در ادامه شرح داده شده است.